Magdalena Nazaruk – wiersze

rzeźba sztuki współczesnej

stoję na szczycie schodów
i patrzę w dół
nie mogę oderwać stóp
cała odlana kamienna
dająca cień
czasem wskażą na mnie palcem
częściej zignorują
jak część zaprojektowanej
infrastruktury miejskiej

ubóstwianie

czuję wzrok
widzisz efekt stworzenia
kobiecego ciała
wyperfumowanego
ubranego w rzęsy
i czerwone wargi
w wonne balsamy
i błyszczące powieki

nieznajomy
nie patrz na mnie jak na obiekt
spotkań w pierzu
oficjalnie zupełnie poprawnie
czy powiemy sobie
co zabrania kurtuazja
co zabrania uczeń
dwóch komór

tylko na mnie spojrzyj
przecież po coś istnieję

masaż

w momencie kiedy patrzysz
tysiące masażystów
ugniata każdą moją część
drobne palce muskają mnie po grzbiecie
ciepły oddech koi spięte mięśnie
masujesz mnie
swoją miłością
raz mocniej a raz delikatniej
zmęczone i zadowolone
ciało
i w środku serce
dotknięte tobą

Magdalena Nazaruk
Urodzona w Białej Podlaskiej, studiuje prawo i kulturoznawstwo na UKSW. Autorka tomiku poetyckiego nie do mówienia (2017). Wyróżniana w konkursach literackich, m.in. w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. J.I. Kraszewskiego, Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „Przecież każdy pisze wiersze”, Bialskim Konkursie Literackim. Jej teksty publikowano w czasopismach: „Akant”, „Tekstualia”, „Angora”, „Zupełnie Inny Świat”, „Cogito”, „Jednorożec”, „Wakat” oraz „Podlaski Kwartalnik Kulturalny” i „Maładost” (Białoruś). Współpracuje z działem publicystyki oraz muzyki portalu Cerkiew.pl. Jej artykuły ukazywały się także w kwartalniku „Istocznik”, czasopiśmie „Arche” i „Przeglądzie Prawosławnym”. Interesuje się muzyką, teologią i psychologią. Śpiewa w Zespole Wokalnym muzyka.cerkiew.pl przy Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Zajmuje się działalnością społeczną i dobroczynną, jest inicjatorką Charytatywnego Koncertu Muzyki Cerkiewnej w Warszawie oraz Warszawskiego Kolędowania z muzyka.cerkiew.pl.